Het is geen troep, het is een strategie!

Dit is de Nederlandse versie van de eerder gepubliceerde post: ‘Ah, that’s why her desk looks like that!’

Ik geloof erg in 'doen wat werkt'. Collega coaches/trainers/psychologen met een Oplossingsgerichte achtergrond zullen dit herkennen als een basisprincipe van deze manier van werken. 

Het klinkt zo simpel.

En het is verrassend moeilijk om in praktijk te brengen... Daarmee bedoel ik niet eens de discipline om bewust te doen wat werkt. Ik bedoel dat het moeilijk is om je te focussen op wat echt werkt, in plaats van op wat zou moeten werken.

Voorbeeld: Een opgeruimd  bureau is een goede zaak, toch? Overzichtelijk, helpt om productief te zijn, focus vast te houden, dat soort dingen. En voor mij persoonlijk is dit helemaal waar. Ik werk beter met een opgeruimd (of ongeveer opgeruimd) bureau. Dat geeft rust en overzicht. Dus als ik vastloop en even perspectief nodig heb, ruim ik even m’n bureau op.

Omdat het voor mij werkt, is het heel gemakkelijk om aan te nemen dat het voor anderen ook werkt. En om een klant (of mijn dochter) aan te raden om hun bureau opruimen. Want dat helpt.  Maar heel erg vaak werkt het niet en helpt het niet. Of het kost zoveel tijd en bandbreedte om dat bureau op te ruimen dat je je moet afvragen of het dat wel waard is. Want zij zijn mij niet.

Wat zou moeten werken (want voor mij werkt het, dus voor iedereen, toch?), werkt niet. Vanwege een neurodivers brein in plaats van mijn (meer) neurotypische brein, of vanwege een ander persoonlijkheidstype of temperament dan ik, maar vooral omdat mijn oplossingen voortkomen uit mijn ervaring, mijn experimenten en uit wat ik over mezelf weet, en dat zal voor iedereen anders zijn. Ze werken dus wel voor mij, maar dat betekent niet dat ze ook voor iemand anders zouden moeten werken.

Toch vergeet ik dat soms, en stel ik ze toch voor. Omdat het zo vanzelfsprekend lijkt (voor mij), en ik graag behulpzaam ben. Ook al weet ik beter....

Wat wel werkt is mijn cliënt - of mijn tiener - vragen wat voor hen werkt.

Voorbeelden van antwoorden zijn: 

• Belangrijke zaken op het bureau laten liggen , want als ze in een la belanden, worden ze vergeten. (Het is geen troep, het is een strategie! Dus daarom ziet haar bureau er zo uit… Makes sense).

• Een reminder in een andere kleur opschrijven als 'blindheid voor bekende dingen' is opgetreden - meestal na ongeveer een week. Dan valt het weer op en doet weer dienst

• 's Ochtends een half uur computerspelletjes spelen omdat het helpt om je brein te activeren.  Voor één van mijn klanten is het de snelste manier die zij gevonden heeft om in de ochtend productief aan de slag te gaan. 

Geen van bovenstaande strategiën werken voor mij. Maar dat hoeft ook niet - dat is het mooie. Het nut van 'doen wat werkt' is dat als iemand erachter komt wat echt werkt, hij of zij dat doelgericht vaker kan doen of in meer verschillende situaties. En de kans dat dat dan werkt, is heel groot want het is gebaseerd op een eigen ervaring. Dit geldt natuurlijk voor iedereen, maar het geldt vooral voor mensen met neurodiverse hersenen.

Als je ADHD of een niet-mainstream-brein hebt, is de kans nóg kleiner dat wat voor de meeste mensen werkt, ook voor jou nuttig is. Het scheelt dus een hoop tijd en frustratie als je meteen kunt uitzoeken wat echt voor jou werkt.  En coaching is een hele efficiënte manier om dit te doen. Als je dit interessant vindt, neem dan contact met me op om kennis te maken; dan gaan we aan de slag, zodat jij zsm meer kunt doen van wat voor jou werkt.

Tot slot wil ik me bij mijn lief verontschuldigen voor het feit dat het 20 jaar heeft geduurd voordat spullen bij ons gelabeld werden.  (Sorry. Je had me inderdaad al vaker verteld dat het voor jou werkt, en dat doet het echt. Ik denk dat we hier meer van moeten doen... x)

Wat doe jij dat werkt voor jou, maar niet voor anderen?